Laat een bezoek aan uw terras nou eens compleet terrassend zijn. Wàt? Ja, u leest het goed, Terrassend. Wat dat is? Nou heel eenvoudig, althans de uitleg. Het betreft het verrassende gevoel dat een gast bij u op het terras ervaart. Maar dan in een overzichtelijk en bovendien makkelijk woord.
Tekst: Maarten Wessels
Goed. De uitleg is klip-en-klaar. Nu de praktische invulling nog. Ik ben er namelijk van overtuigd dat horecaondernemers en -medewerkers niet altijd hun zorgplicht even goed nakomen. Naar mijn idee hebben zij allen de plicht om gasten die op het terras zitten een top verblijf te bieden; ervoor te zorgen dat het hen aan niets ontbreekt. Maar dat laatste, daar wil het nog wel eens misgaan. Er ontbreekt vaak het een en ander. En dan heb ik het niet over het ontbreken van stabiele tafels, een bloemetje in een glaasje of een schone menukaart in een standaard. Nee, ik heb het over de ‘vragen’. Er worden, naar mijn bescheiden mening, vandaag de dag veel te weinig verkoopvragen gesteld aan de gast.
In de horeca hebben ze er een handje van heel veel te willen vertellen. De gast krijgt een enorme hoeveelheid aan informatie over zich heen gestort. Over alle speciaalbieren, de vegamenu’s, de dagspecial, de virgin cocktails, de uitgebreide wijnkaart … prima hoor. Maar vragen? Ho maar.
Afgelopen jaar heb ik het tekort aan vragen meerdere malen zelf ondervonden. Ik heb mezelf toen voorgenomen alleen een bittergarnituur of extra glas wijn te bestellen als de verkoopvraag kwam. Mijn hemel, ik heb nog nooit zo kort op verschillende terrassen gezeten. Ik kreeg mijn geld gewoon niet op en mijn honger niet gestild. Jammer!
De eerste drankbestelling is binnen en dan, dan begint de oorverdovende stilte aan tafel. Althans van de kant van de bediening dan hè? Terwijl het op dat moment tijd wordt voor de terrassing. De gave verkoopvraag, de ultieme ‘als u dit bestelt, verwent u zichzelf ongelooflijk’-vraag.
Maar in plaats daarvan begint de aannameparade. De medewerker is ervan overtuigd dat ‘als de gast iets wil, bestelt hij dat wel’ of ‘hij weet zelf heus wel dat we bitterballen hebben’. Tja, daar gaat het mis. Volledig mis. Mensen die in het horecavak werkzaam zijn, verstaan de kunst van het goed voor zichzelf zorgen als geen ander. Wanneer zij zelf op het terras plaatsnemen, zijn de flessen wijn en water - en niet te vergeten de charcuterieplank - al besteld, alvorens de dienstdoende medewerker ook maar één vraag heeft kunnen stellen. De reguliere gast zit zo niet in elkaar. Die heeft hulp nodig. Wil een onvergetelijke ervaring en daarbij moet u hem helpen. Niet door te vertellen, maar door echt te vragen wat hij wil. Of hij nóg iets wil. Wat de gast dan van het bezoek vindt?
Terrassend!