Leren en sneren

Stage: het is maar hoe je het woord uitspreekt. Waarschijnlijk leest u het zoals uitgesproken op z’n Frans-Nederlands en denkt u direct aan een stagiair. Of wellicht aan de periode dat u zelf stage liep. Laten we bij deze laatste optie beginnen. Uw stageperiode was er waarschijnlijk één van afzien, wellicht nog van de ‘oude’ tijd. Waarin je nog zonder verdoving werd uitgemaakt voor alles wat los- en vastzat. Met, u kent ze wel, de woorden uit de Dikke van Gordon Ramsey. Het was de tijd waarin je een haat-liefdeverhouding had met de leermeester. De haat-periode was uw stagetijd zelf, de liefde kwam pas jaren later. Want o, o, wat leerde u toch ongelooflijk veel. U was uw leermeester achteraf dankbaar voor de kennis en ervaring die u had opgedaan. Gedurende die stagetijd vulde u uw rugzak rijkelijk, uitpakken deed u pas jaren later. Herkenbaar? Maf eigenlijk.

(Photo: SXC)

Maar goed, terug naar het woord stage. Je zou dit ook kunnen lezen door een Engelstalige bril. Inderdaad: als podium. Tja, dan wordt het weer een heel ander verhaal. Dan rijst bij mij de vraag: welk podium krijgt uw leerling of stagiair? Welke rol krijgt hij? U kan hem bijvoorbeeld de rol van rekwisiteur geven; in het theater is dat de persoon die verantwoordelijk is voor alles wat op het podium gebeurt – althans, zolang de gordijnen gesloten zijn. Hij mag de meubeltjes en overige fratsen neerzetten voor de acteurs. Vrij vertaald naar de horeca: prima handjes voor de mastiek en mise-en-place. Jassen aannemen kan nog net, maar dan hóp, terug naar achter de schermen en poleren maar.

Of toch meer het podium waarvan de gordijnen open zijn. De leerling laten ervaren, écht contact laten maken, het recht geven om fouten te mogen maken. Daarvoor dus afstappen van het idee dat uw gasten de rol van een stagiair niet snappen of erkennen.

Alles draait om de manier waarop u uw stagiair begeleidt. Een podium bieden is fantastisch, fouten accepteren noodzakelijk. Maar de werkwijze die u daarbij hanteert is van het allergrootste belang: respect hebben en feedback geven op het juiste moment, dus niet ‘afdrogen’ in het bijzijn van gasten of collega’s. Het gaat om uw oprechte overtuiging van de noodzaak van goede begeleiding. Om ervan overtuigd te zijn dat de stagiair na afloop van zijn leerperiode uw bedrijf en zijn ervaring nog lang koestert. Hij als ambassadeur zal blijven spreken over zijn leermeester. U gaf hem immers een echt leerpodium. A stage!

Reden van dit schrijven? Ik kom beide werelden, deels helaas, nog te vaak tegen. Helaas vanwege het feit dat ik nog te veel rekwisiteurs tegenkom. Helaas omdat ik nog steeds lees over te veel ongeschoold personeel in de horeca. En nog te veel als gast ervaar dat er aan de leerling geen podium wordt geboden.

In mijn tijd als stagedocent maakte ik veel mee dat stagiairs werden gebruikt voor opvulling van de gaten in het rooster. En ja, dat kan ik begrijpen, maar doe dat dan wel respectvol. En.. bied de stagiair zowel een leer- als een sneerervaring!