Jarenlange zeiltocht

Na acht jaar zit mijn voorzittersfunctie voor drankverstrekkende bedrijven erop. Deze jaren lijken een lange zeiltocht.

Door: Jaap Brandtenaar, sectorvoorzitter Drankverstrekkende bedrijven

Soms kon je over rustig kabbelend water met een roseetje in de hand op het dek te genieten van de horizon. Veel jaren die achter mij liggen waren topsport.

Strijden

Met het bestuur als team hebben we over een stormachtige oceaan gevaren en was het af en toe hard strijden voor de belangen van de café- en barbedrijven die nu samen in de nieuwe sector drankverstrekkende bedrijven samen met de discotheken en zaalbedrijven verder gaan. In november ga ik voor anker en neemt een ander het over.

Samen sterk

Elke dag kon ik als eigenaar van café De Pui toetsen of de vereniging de belangen goed vertegenwoordigde. De ondernemers maken de vereniging dan ook samen sterk. Ondernemers die samen de koers bepalen waar het schip van de sector of van de hele branche naar toe moet.

Onderweg komen we veel obstakels tegen en moeten we vaak strijden tegen een overheid die het ons niet makkelijker maakt.

Hens aan dek
Onze sector zit dan ook in zwaar weer. Op dit moment is het alle hens aan dek en moeten we alle zeilen bijzetten. Communiceer je jaren met een ambtenaar over de belangrijke dossiers, blijkt een nieuwe ambtenaar het toch weer allemaal anders te willen. Mijn meest gebezigde opmerking is dan ook dat bij elke overheidsinstelling/dienst minimaal twee (ex-)ondernemers moeten werken.

Het ideale plaatje is dat er twee geslaagde en één geflopte ondernemer beslissingen mogen nemen. Die drie ondernemers weten namelijk hoe het is als er aan je portemonnee geplukt wordt en er weer een lastenverhoging of accijnsverzwaring komt.

Binding
Je blijft je verbazen. Sommige branches krijgen miljoenen om het hoofd boven water te houden en de horeca krijgt een accijnsverhoging om de oren. Wanneer gaat de overheid begrijpen dat wij zorgen voor de maatschappelijke binding tussen groepen en individuen. Dat bij ons de liefdes ontstaan en dat verdriet gedeeld kan worden. En volgend jaar gaan we natuurlijk met zijn allen in het café naar het WK voetbal kijken en samen juichen.

Met gastvrije groet!